Basgitarist vindt eigen gecoverde muziek niet om aan te horen

Nvdr: à la W'hoogstraete heeft haar best gedaan om de identiteit van deze personen te beschermen. Zij kan daardoor niet aansprakelijk gesteld worden voor eventuele herkenning.

HOOGSTRATEN 8 juli 2013- Omdat er niet altijd gelachen moet worden, hebben we er deze keer voor gekozen een serieus artikel te schrijven. Het is immers niet altijd rozengeur en maneschijn in Hoogstraten. Neem nu deze jonge kerel, (de derde van links) we zullen hem voor zijn privacy Harry noemen. Hij zit in een Hoogstraatse coverband, maar vindt de muziek verschrikkelijk.

"Toen mijn vrienden me uitnodigden om mee te spelen in hun band moest ik niet lang twijfelen," vertelt Harry ons, "Ik speel vrij goed basgitaar en een bekende muzikant worden is toch de droom van elke jongen?"
Maar waar liep het dan mis, vroegen wij ons af.
"Het was snel beslist dat we een coverband zouden zijn. We zouden van die 'goede' oude rockklassiekers spelen."
Maar toen kwam de aap uit de mouw.
"Ik vind rockklassiekers verschrikkelijk. Ieder zijn stijl natuurlijk, en mijn mede-bandleden vinden het ook helemaal niet erg, maar ik vind de muziek die we coveren gewoon niet om aan te horen. Geef mij maar Skrillex of Avicii."

We spraken ook Harry's vrienden hierover aan.
"Toen we hoorden dat Harry geen echte rockfan was, zeiden we dat we gerust een andere basgitarist wilden zoeken, maar daar was geen sprake van. Hij wou graag blijven voor de groepssfeer. We accepteren hem zoals hij is, en hij is nog steeds welkom in de band."

Maar hoe gaat dat dan in zijn werk? Als Harry echt niet houdt van rockklassiekers, hoe vermijdt hij ze dan?
"Wel," vertelt de zanger en gitarist ons, "Als hij speelt moet hij natuurlijk de muziek verdragen, maar van zodra er een liedje is waar geen basgitaar bij hoort, stopt hij zijn vingers in zijn oren om er zo min mogelijk van te horen.

Wij van à la W'hoogstraete steunen de band in hun beslissing. Ze coveren hun muziek steeds erg goed, en dat is hetgeen wat telt.